رزین نفتی C9 یک رزین ترموپلاستیک است که از ترک خوردگی فراکسیون C9 واحد تولید اتیلن به عنوان ماده اولیه اصلی، پلیمریزاسیون رزین نفتی در حضور کاتالیزور، رزین نفتی یا کوپلیمریزاسیون آن با آلدهیدها، هیدروکربن‌های معطر، ترپن‌ها تولید می‌شود. جرم مولکولی آن به طور کلی کمتر از 2000 است، نقطه نرم شدن رزین نفتی کمتر از 150 است، رزین نفتی یک مایع یا جامد چسبناک ترموپلاستیک است. به دلیل نقطه نرم شدن کم و وزن مولکولی نسبتاً کوچک، رزین نفتی معمولاً به تنهایی به عنوان ماده استفاده نمی شود.
با پیشرفت علم و فناوری مدرن، به ویژه پیشرفت فناوری آنالیز، رزین نفتی، توسعه رزین نفتی وارد عصر رقابت تکنولوژیکی شده است. تولیدکنندگان مختلف خارجی به عوامل اقتصادی، تکنولوژیکی، محیطی رزین نفتی و عوامل دیگر توجه کامل داشته و بر بهبود عملکرد محصول و گسترش دامنه کاربرد محصولات تمرکز کرده اند. اصلاح رزین نفتی C9 به طور عمده در دو جهت توسعه می یابد: انتخاب مواد خاص یا مواد اصلاح شده و کسر C9 برای کوپلیمریزاسیون، رزین نفت، یعنی اصلاح شیمیایی رزین نفت. پس از پلیمریزه شدن رزین، هیدروژنه می شود که اصلاح هیدروژنه است.
اصلاح شیمیایی: با معرفی گروه های قطبی در رزین نفتی C9، رزین نفت، سازگاری و پراکندگی با ترکیبات قطبی را می توان بهبود بخشید. از این محصول می توان به عنوان تثبیت کننده و غلیظ کننده کیفیت آب استفاده کرد. به عنوان مثال، رزین رزین نفت با انیدرید مالئیک اصلاح می شود تا یک رزین محلول در آب تهیه شود: مواد فنلی به راحتی در پلیمر هیدروکربنی آروماتیک وینیل ترکیب می شوند. مواد فنلی به عنوان حلال کاتالیزور برای بهبود قطبیت رزین و ترویج مخلوط کردن و پخش شدن با رزین های دیگر استفاده می شود.
اصلاح هیدروژناسیون: رزین نفتی معمولی C9 به طور کلی قهوه ای یا قهوه ای است، رزین نفتی که کاربرد آن را بسیار محدود می کند. پس از هیدروژناسیون، رزین نفتی پیوند دوگانه اصلی در رزین از بین می رود و یک پیوند واحد را تشکیل می دهد. رزین بی رنگ می شود و بوی خاصی ندارد. همچنین می تواند مقاومت در برابر آب و هوا، چسبندگی، پایداری رزین نفتی و سایر خواص خود را بهبود بخشد و زمینه کاربرد خود را بیشتر گسترش دهد. این نقطه تمرکز توسعه آینده در زمینه رزین نفت خواهد بود.
