پلیمریزاسیون حرارتی رزین نفت معمولاً بخش کربن 9 را تا حدود 260 درجه سانتیگراد در راکتور گرم می کند. ابتدا، از دو مولکول قابل پلیمریزاسیون، رزین نفت، یک واسطه افزودنی Diels-Alder تشکیل می دهد و سپس با یک مولکول قابل پلیمریزاسیون دیگر واکنش می دهد. روش پلیمریزاسیون حرارتی فرآیند ساده و بازدهی بالایی دارد، اما دمای واکنش بالا، مصرف انرژی زیاد، کک سازی رزین نفتی آسان است، رزین نفتی رنگ رزین تولیدی تیره و عیار محصول پایین است. این فقط در صنعت برای تولید رزین تیره استفاده می شود، رزین نفت و محصولات آن عمدتا برای تقویت کننده لاستیکی، افزودنی برای بتن استفاده می شود.
پلیمریزاسیون کاتالیزوری رزین های نفتی یک واکنش پلیمریزاسیون افزودنی کاتیونی است، رزین نفت عمدتاً مونومرهای کربن 9 تحت عمل یک کاتالیزور برای تشکیل یک مرکز فعال یون مثبت کربن برای شروع پلیمریزاسیون زنجیره ای است و در نتیجه رزین های نفتی را سنتز می کند. مرکز فعال تا حد زیادی تحت تأثیر درجه تفکیک جفت یون قرار می گیرد. هنگامی که محیط واکنش و حلال متفاوت است، مرکز فعال رزین نفت نیز متفاوت است.
پلیمریزاسیون رادیکال های آزاد به دلیل وجود تعداد زیادی پیوند غیراشباع (جفت های تکی الکترون) در مولکول کربن نه جزئی، رزین نفت است که تحت تأثیر آغازگر، رادیکال های آزاد را تشکیل می دهد و پلیمریزاسیون زنجیره ای را آغاز می کند. پس از سنتز محصول، رزین نفتی یک بازدارنده جامد برای پایان دادن به واکنش اضافه می شود. آغازگرهایی که معمولاً در پلیمریزاسیون رادیکال های آزاد رزین های نفتی استفاده می شوند، پراکسیدها و اسیدهای چرب سدیم یا مخلوط آنها هستند. مقدار و نسبت آغازگرها تأثیر بیشتری بر کیفیت محصول دارد. تفاوت اساسی بین پلیمریزاسیون کاتیونی و پلیمریزاسیون رادیکال آزاد، ماهیت متفاوت انتهای زنجیره رشد، رزین نفت، یعنی مراکز مختلف فعال است. عملکرد اصلی آن در جنبه های زیر است:
زنجیره رشد پلیمریزاسیون کاتیونی باردار است؛ رزین نفتی زنجیره رشد پلیمریزاسیون کاتیونی و یون ضد را می توان از موارد بالا مشاهده کرد. ترکیب کسر کربن نه پیچیده است، رزین نفت و نقطه جوش بالا است، که جدا کردن دقیق آن دشوار است. غنی از الفین های غیر اشباع، رزین نفتی است که کسر کربن 9 را برای تولید مناسب می کند. مواد اولیه برای رزین نفت.
